Hoe ga jij om met vooroordelen?
Underdressed
Een hele tijd geleden werkte ik bij een bedrijf waar je op vrijdag casual gekleed naar kantoor ging. Ik was in een makkelijk zittende broek met een lekkere coltrui aan naar het werk gegaan. Daar aangekomen komt een directe collega, netjes in pak, naar me toe met de vraag: “ben je klaar, dan gaan we naar het congres in Amsterdam”. Ik kijk hem verschrikt aan en zeg dat ik niets weet van dit congres en er echt niet op gekleed ben. Hij wuift het weg en zegt dat ik echt mee moet. Ik laat me overhalen en ga mee. Daar aangekomen is iedereen natuurlijk netjes gekleed en ik voel me zwaar underdressed maar ga mee naar binnen.
Het is de bedoeling dat je bij de registratie check, je visitekaartje achterlaat in een bak en dan mag je naar binnen. Al met al was het een zeer interessante dag en was ik blij dat ik mee was gegaan…totdat de plenaire afsluiting kwam. Daar zat iedereen bij elkaar en werd uit de bak met visitekaartjes één kaartje getrokken. De gelukkige kon vooraan op het podium een flinke dinerbon ophalen. Samen met mijn collega was ik veilig achter in de zaal gaan zitten. Ik hopen dat ze alsjeblieft NIET mijn kaartje zouden trekken maar…… je voelt hem al aankomen: ja hoor, mijn naam werd opgelezen. Ik kon dus, in mijn kloffie de hele zaal door, het podium op om mijn prijs op te halen. Ik voelde me op dat moment heel erg onzeker en ongelukkig.
Topje van de ijsberg
Wanneer ik er achteraf op terugkijk weet ik natuurlijk dat het mijn eigen vooroordeel was dat ik niet goed genoeg (gekleed) was. Ik zag er anders gekleed uit dan de rest en daarvoor schaamde ik me toen. Ik wilde niet anders zijn maar erbij horen en geaccepteerd worden. Door die kwetsbaarheid en onzekerheid haal je je allemaal dingen in je hoofd. Vooroordelen bepalen welke informatie je filtert en dus weglaat, vervormt of generaliseert.
Je weet wellicht dat je lichaamstaal de grootste impact heeft bij een ontmoeting en dat mensen op dat moment een soort stempel kunnen opplakken. In een split second beslissen mensen of het de moeite waard is om de persoon een kans te geven of mee te gaan praten. Door uiterlijk, kleding, uitstraling, kennis, vaardigheden en gedrag vormen we een mening over een ander die absoluut niet op inhoud is gebaseerd. Het is als het ware het topje van de ijsberg dat je ziet en waar over geoordeeld wordt. Je weet namelijk niet wat iemands opvattingen, drijfveren, waarden of normen zijn (IJsberg model van McClelland). Vaak zijn we ons niet eens bewust van onze (voor)oordelen omdat deze zo ‘gewoon’ en geaccepteerd zijn binnen het systeem waarin je acteert. Vooroordelen bepalen welke informatie je filtert en dus weglaat, vervormt of generaliseert.
Communicatiemodel
We krijgen via onze zintuigen miljoenen prikkels per seconde op ons afgevuurd. George Miller heeft onderzocht dat we uiteindelijk maar 7 plus minus 2 prikkels bewust kunnen verwerken. Dit betekent dat er nogal wat prikkels verdwijnen/gefilterd worden en dat iedereen deze prikkels anders filtert oftewel weglaat, vervormt en/of generaliseerd (zie NLP communicatiemodel). Dit kan dus betekenen dat je bijvoorbeeld samen met iemand naar een feest of concert gaat maar het allebei totaal anders beleeft en er daardoor een ander gevoel aan overhoudt.
Interpretatie
Als ik nog even terugkom op mijn underdressed situatie: Een week later sprak ik iemand die ik op het congres was tegengekomen. Hij feliciteerde me met mijn prijs en voegde er nog aan toe dat hij het een verademing vond dat ik niet in mantelpakje was maar gewoon lekker mezelf. Hij had het geïnterpreteerd dat ik zelfverzekerd was en me als enige uniek durfde te kleden. Dat was een totale openbaring voor me. Ik heb hem in de waan gelaten 😉.
Herken je zo’n situatie?
Wie bepaalt er eigenlijk wat normaal is en wat zegt het over onze eigen denkbeelden en vooroordelen. Ieder mens is nou eenmaal anders. Accepteer jezelf om wie je bent.
Wil je hier een keer met me over van gedachte wisselen, neem contact met op.
Renate
info@renasense.nl of 06-158 35 066